میشل فوکو 

سوگل مشایخی ، دکتری جامعه شناسی فرهنگی

در نوشته های فوکوخصوصا در حیطه جامعه شناسی ، با دیدگاهی ،منظم منطقی و انسجام یافته روبرو نیستیم در واقع آنچه که فوکو به آن شهرت دارد همان است که در حیطه ی هیچ یک از رشته های رسمی و رایج علمی قرار نمی گیرد. همین موضوع دلیل دیگر جذابیت فوکو در حیطه ی جامعه شناختی است (راب استونر : ۱۳۸۳، ۲۸۳ - ۳۸۳)

افتادن در دام ماهیت گرایی و دم زدن از یک فوکوی اصیل» به همان اندازه مورد نقد است که نگاههای یکسویه به فوکو اما ذکر این نکته خالی از فایده نخواهد بود که درک ،یکسویه برخورد سطحی و استفاده های ابزاری از اندیشه فوکو، به ویژه در سالهای اخیر شدت یافته و این موضوع نگرشی بسیار محدود و از جهاتی كلاً نامربوط به اندیشه او ساخته است چرا که هر کسی از ظن خود به بررسی جنبه هایی از این دریای مواج پرداخته است. در این نوشتار ما می خواهیم فوکو را به صورت فرامکتبی به بحث بگذاریم. نظریات او مانند تمام نظریات به صورت دیالکتیکی و هم بودی عین و ذهن شکل گرفته است که این دیالکتیک یک دیالکتیک یک سویه مانند دیالکتیک هگلی نیست بلکه یک دیالکتیک چند سویه است با چنین نگاه فرامکتبی ، به صورت بسیار عمیق تری میتوان به تحلیل اندیشه های او پرداخت و شاید این تنها راهی است که مانع گرته برداریهای غلط از روشهای تحلیلی فوکو می گردد وقتی فرامکتبی بحث میکنیم به یک تخیل جامعه
شناختی می رسیم که نیازمند بررسی هستی شناختی روش شناختی ایستایی شناختی و پویایی شناختی است....       ادامه مطلب